Kory drzew

Nie zagłębiając się w szczegóły anatomiczne i fizjologiczne powstawania kory drzew głównym składnikiem są martwe komórki wytwarzane przez miazgę korkotwórczą. Kora okrywa pnie, konary, a nawet korzenie, co jest mniej widoczne dla przeciętnego obserwatora. W młodości drzewa (początkowo) kora jest gładka, najczęściej zielona lecz pod upływem lat i narastania nowych warstw korka następuje pękanie, łuszczenie się a czasami jej odpadanie. Zależnie od gatunku drzewa spękania mogą być podłużne lub równoległe, jak i poprzeczne, dzielące się na dłuższe lub krótsze odcinki. Spękania mogą być płytkie, cienkie lub głębokie, grube. Łuszczenie się kory nieregularnymi płatami daje charakterystyczny, niepowtarzalny "łaciaty" obraz. Okrężne łuszczenie się kory występuje np. u naszych brzóz. Strzępiaste łuszczenie się występuje u klonu strzępolistnego. U niektórych drzew iglastych występuje łuszczenie się w postaci długich, włóknistych pasm - cyprysik, żywotnik. Gładką, cienką korę nawet do późnego wieku zachowują buk i grab. Faktura, barwa kory jest charakterystyczna i rozpoznawalna dla poszczególnych gatunków. Może ona ulec pewnym zmianom pod wpływem warunków siedliskowych w jakich rośnie drzewo - gleba, stanowisko, oświetlenie, wilgotność itp. Na załączonych zdjęciach pokazano różnorodność i piękno kory u poszczególnych gatunków drzew rodzimych jak i egzotycznych.