Cmentarz Orląt Lwowskich

Cmentarz Obrońców Lwowa, zwany też Cmentarzem Orląt, jest to miejsce spoczynku wszystkich Polaków, którzy w listopadzie 1918 r. walczyli i zgineli w obronie polskiego Lwowa, a jest ich prawie 3 tysiące. W obronie własnego domu - Lwowa, oddało życie ponad 20 procent chłopców, którzy nie ukończyli 18 lat. Najmłodszy miał 12 lat. Wchodząc na cmentarz Orląt i oglądając tysiące białych krzyży dostaje każdy Polak głębokiego wzruszenia, które pozostaje na długi czas. 

Historia Cmentarza Orląt jest bardzo dramatyczna jak i poległej młodzieży. Nie miejsce tu o szczegóły. Pierwszych bohaterów grzebano tu już w listopadzie i grudniu 1918 r. Budowę cmentarza rozpoczęto od rozpisania anonimowego konkursu w 1921 r., którego zwycięzcą okazał się student Politechniki Lwowskiej Rudolf Indruch. Budowa trwała długo i została prawie zakończona w 1939 r. Z chwilą wejścia okupacji sowieckiej zaczęło się systematyczne niszczenie cmentarza. Kulminacja niszczenia miała miejsce w 1971 r. kiedy to czołgi i spychacze zrównały z ziemią groby, a do kolumnady i pylonów, pomnika Chwały użyto pocisków. Przez zniszczone groby przeprowadzono drogę asfaltową.

Odbudowę cmentarza półlegalnie, mimo wielkich trudności ze strony władz miasta Lwowa, rozpoczeli w 1989 r. pracownicy polskiej bazy Energopolu. Odbudowa nie jest całkowicie zakończona z powodu konfliktów polityczno-dyplomatycznych władz  Lwowa nie zezwalających na "wierne" odtworzenie stanu przed 1939 r.

Mamy satysfakcję, że nasze rośliny (jałowce) przekazane zdobią mogiły Orląt. Cmentarz jest pod opieką miejscowych Polaków.