Miasta podziemne

Fenomenem Kapadocji są podziemne miasta, nazywane przez turystów dziewiątym cudem świata. Do tej pory odkryto 36 takich miast. Jedno z największych znajduje się w Derinkuyu, mogące pomieścić jednorazowo do 2 tysięcy ludzi, przez okres do pół roku. Posiada 8 kondygnacji sięgających do 55 m w głąb. Natomiast 52 szyby wentylacyjne i studzienne, przechodzące przez wszystkie piętra dochodziły do głębokości 70 do 85 m. Ze studni tych, przy pomocy wiejskich kołowrotów do 1962 r. były zaspakajane potrzeby wodne miasteczka. Podziemne miasto wyposażone było w kuchnie, jadalnie, sypialnie, toalety, magazyny żywności, pomieszczenia dla zwierząt, szkoły dla misjonarzy, kościoły, cmentarz, ukryte drzwi wejściowe, itp. Kościół znajdujący się na najniższym piętrze ma 25 m długości, 10 m szerokości, 2,5 m wysokości. 

Jest to trudne do wyobrażenia jak przy ówczesnym wyposażeniu technicznym wydrążono w skale i wyniesiono setki tysięcy ton ziemi na powierzchnię. Z braku dokładnych badań przypuszcza się, że budowę podziemnych miast rozpoczęto już 4 tysiące lat temu, a na podstawie odkrytych dokumentów zamieszkane były od III wieku p.n.e. Podziemne pomieszczenia służyły do ukrycia się ludzi przed licznymi grabieżami, najazdami wrogów, a pierwsi chrześcijanie ukrywali się przed prześladowaniami. Ostatni raz mieszkańcy Kapadocji ukryli się przed najazdem w 1839r.